یک شناختنامه کوچک از ارنستو چه گوارا انقلابی آمریکای لاتین.اگر قصد مطالعه زمان و زندگی چه رو دارید و وقت زیادی هم برای مطالعه اینجور کتاب ها ندارید، کتاب حاضر نسبت به انواع دیگر شناختنامه های چه میتونه گزینه خوبی باشه. مولف کتاب رو به هفت فصل تقسیم کرده و در هرکدومشون جنبه هایی از زندگی، مبارزات و ایدئولوژی چه از بدو تولد تا مرگ و پیامدهای مرگش گفته. مهمترین مشخصه در زندگی چه هدفش بوده و ایدئولوژی مارکسیست رو انتخاب کرده که اونو لازمه عدالت و انسانیت می دونسته. چه پیروزی ها و البته شکست های متعددی رو در زندگیش داشته که پیروزی در انقلاب کوبا مهمترینش بوده. در فصل پنجم کتاب با نام "مهر پایانی بر پول" از یگانگی گوارا در گفتار و کردارش سخن گفته میشه که همچون یک کمونیست خالص و واقعی زندگی شخصی همراه با ریاضت رو پیشه میکنه و با کاپیتالیست غرب به شدت در حال مبارزه است.
انقلاب کوبا هم مانند بسیاری از انقلاب های دیگر به حاشیه و انحراف کشیده شده و از اینرو اختلافات فاحشی بین گوارا و کاسترو پدید میاد. کاسترو یک انقلابی کوبایی و رهبر کوبا باقی ماند در حالیکه چه می خواست یک همیشه انقلابی در خارج از کوبا هم باشد. کاسترو ادامه دهنده سیاست های شوروی بدون چون و چرا بود در حالیکه گوارا مخالف سیاست های شوروی بود و خود را نزدیک به مائو و کشورش چین می دید و مبارزه تمام عیار با امپریالیست را می خواست. در سفر پایانی چه به بولیوی فیدل کمتر پشتیبانی از چه می کند و چه تنهاتر از هر زمانی در باتلاق بولیوی گیر می افتد و سرانجام شهید می شود.
طراحی جلد کتاب بسیار زیباست و در پایان هم تصاویر گلاسه ای از چه درون خودش جا داده که کتاب رو دوست داشتنی تر می کنه.
+
«در آرژانتین به دنیا آمدم، در کوبا جنگیدم و در گواتمالا به یک انقلابی تبدیل شدم.»
«تنها امتیازی که به خودش داد، کشیدن سیگار برگ دست ساز بود. به نظر می رسید که وی از زندگی بدون پول همان قدر خشنود است که بیشتر مردم از خرج کردن آن. زندگی شخصی توام با ریاضت، وی را به یک کمونیست خالص و ناب رهنمون ساخت که در آن تفکر پول یک تباهگر زیانبار بود.»
«چه به موجودی ورای یک انسان و به مثابه یک نجات بخش ظاهر شد. آنگاه که همه چیز گفته و انجام می شود، و زمانی که سخنان و رفتارش بدون احساسات بررسی می شوند، این باور به انسانیت و بهروزی بشریت بوده است. این آرمان ها که در که در نوشته ها، سراسر زندگی و مصیبت و مرگش بازتاب یافته اند، از ایدئولوژی فراتر می روند.»
«بین کردار و سخنان چه دوگانگی وجود نداشت. نویسنده ای که به آنچه تبلیغ می کرد، خود جامه عمل می پوشاند و با این کار خود، دیگر روشنفکران را شرمنده می ساخت. هیچ نشانی از ریا و دورویی در او دیده نمی شد و ژان پل سارتر چه به جا او را کامل ترین انسان عصر خود نامید.»
