دهه 60
اوج بم بارون و موشک چه گن جا اومایم (توی اوج بمب بارون و موشک چه بدجایی اومدیم)
نسل سوختایم چه گن موقع وه دنیا اومایم (نسل سوخته ایم چه زمان بدی دنیا اومدیم)
دوره بی دوقرونی هم جزئی ده پیلیا بی (زمانی بود که دو قرونی هم پولی بود)
دوره بی که سر زونیا همه سیلیا بی (زمانی بود که سر زانوهامون سوراخ بود همه)
اوج پیکان بی و کیکرز و اورکوت مد بی (اوج پیکان بود و کفش کیکرز و آورکت مد بود)
دو ساعت ده صف نو عمر چنی بی قرب بی (دوساعت تو صف نون بودیم عمر بی ارزش بود برامون)
بچه بیم نونسیمو بختمونه جار زنه (بچه بودیم نمیدونستیم که بختمونو جار زدن)
تا وه خوم اومام دیه ام سرمه وا چار زنه (تا به خودم اومدم دیدم سرمو با نمره چهار کوتاه کردن)
گول تاوسونه هردیم و درازی روزش (گول تابستون و درازی روزش رو خوردیم)
گیر کردیمه ده پاییز و خاک و توزش (گیر کردیم تو پاییز با خاک و بادش)
نفس گرم دل و باور سرما هرده (نفس گرم دل و باور سرما خورده )
که موعه آزا بگردی وا دل تا هرده (نمیشه با دل تا خورده جایی بری)
بوری بیه ام ده دورانی که درجا میزه (گروه بزرگی بودیم تو دورانی که درجا میزد)
روزگار هم سر وانت نشسی پا میزه (روزگار هم پشت وانت نشسته بود و پاشو به علامت ایست میزد کف ماشین)
تو خه ور ده توپ دو ریه و کارچو ناری (تو از توپ دو پوسته و چاقو خبر نداری)
تو خه ور ده در پپسی جمع کرده ده جو ناری (تو خبر از در پپسی جمع کردن از جوب نداری)
دو کانال سیا سفید سرد هه برفک میده (دوتا کانال سیاه و سفید سرد داشتیم که فقط برفک داشت)
برق میرت در و دیوار ملاکت میدن (برق اگه میرفت از در و دیوار از سایه هامون جن و پری درست میشد)
نمیهشتیمو کسی تنیا بشینه جایی (نمیزاشتیم کسی تنها جایی بمونه)
یه می گنسه گلالن نمیدیم دنیایی (یه موی گندیده رودخانه کشکان رو به دنیایی نمیدادیم)
شهر تا ناله و گوشش میرسس چاره میکرد (شهر تا ناله کسی به گوشش میرسید به کمکش میشتافت)
یکی ده کیآو میمرد خیرآوه هم ناله میکرد (یه نفر اگه تو محله کیاو میمرد محله خیرآباد هم ناله میکرد)
ایسه خو قناره نه وه جرم تیرک میکشن (ولی الان قناره بلند و تاریخی رو بخاطر تیرک برق قطع میکنن)
ایسه خو خیلیا سی خنه ملیچک میکشن (الان خیلیا واسه خنده گنجشک میکشن)
ایسه خو دوس وا دس برار غریوی میکه (الان دوست از رفیق شفیقش دوری میکنه)
ایسه خو خیابو وا کیچه غریوی میکه (الان خیابون با کوچه احساس غریبی داره)
ایسه خو هوس وه جا عشق ری بوسی کرده (الان هوس جای عشق رو گرفته)
شیرین وا قاتل فرهاد عروسی کرده (شیرین رفته با قاتل فرهاد عروسی کرده)
ایسه که آیمه ده زندگی دلسرد میکن (الان آدم رو از زندگی دلسرد میکنن)
بدنم هیچ لباسیا ورم هم درد میکن (بدنم که هیچ لباسهای تنم هم درد میکنن)
حال و روز منه ای دار و دیواریا دونن (حال و روز منو این در و دیوارها میدونن)
ایی پیاده رو هراس و ای چناریا دونن (این پیاده رو ها و این ترس و این چنارها میدونن)
تیر چوعه دل مه گوله گولش میرآوآ (سقف دلم از تیر چوبیه و گوشه گوشش آب چکه میکنه)
دل مه تنگ دا گوتن و سل بوآ (دل من تنگ مادر گفتن و تنگ نگاه پدرمه)
تا کجا ناله عزیز چنی هوار بکیمو (تا کجا ناله و فریاد و چقدر فرار بکنیم)
روزگار مدرسه نی کجا فرار بکیمو (روزگار که مدرسه نیست،کجا فرار کنیم؟)
روزگاره ایما خو باختیمه کی برده بو (ای روزگار ماکه باختیم پس کی برد؟)
بادبادک گپه مینه شانسینه کی برده بو (بادکنک بزرگه تو جعبه شانسی رو کی برد؟)
ده کموتر سفید سخت شرطی ناریم (دیگه کبوتر سفید خوش خط و خال شرطی نداریم)
دور، دور قرص و شیشا ده گرتی ناریم (زمان زمانه ی قرص و شیشست دیگه گرتی نداریم)
باغی نمنه دم ایواره بشینیمو وه دور (باغی نمونده که غروبا دورهم جمع بشیم توش)
کیچه باغ شویا چی میکه ده مین ای همه قور (کوچه باغ معروف خرم آباد الان با قبرهای جدیدش شبا چیکار میکنه)
ونو که مردنه و رتن و راحت بینه (اونایی که مردن و راحت شدن و رفتن)
میگتن ده حموم گپ ملاکت دینه (میگفتن تو حمام گپ قدیمی خرم آباد جن دیدن)
سبزه میدو گز بریه وه دکه برفی (سبزه میدون خیره شده به دکه ی مرحوم برفی)
چی موعه چی میشنوعه عالمیه بی حرفی (چی میگه و چی میشنوه ؟ بی حرفیش یه عالمیه)
روزگار بل تا ورگردم همه خویا سی تو (روزگار بزار برگردم به اونروزها خوبی های الان برای تو)
تیرکمو سیمیه داشتم وا گلویام سی تو (تیر کمون سیمی که داشتم با تیله هام برای تو)
صف نفت و کوپن و بدو بدویا سی مو (صف نفت و کوپن و بدو بدو هاش واسه من)
راس موعم وخدا کل درویا سی تو (راست میگم بخدا هر چیزی که دروغه واسه تو)
