تقصیر
اینکه دشمناتو بالاتر از خودت ببینی چقدر حس دردناکیه، اونا بدون ضعف و مطمئن و انگار همیشه حق باهاشون بوده و هیچوقت درحد و حدودشون نبودی و این حس بهت تلقین میشه و با خودتم باورت میشه انگار تو در مقابلشون ی بازنده بودی و راست و نادرست تو آدم اشتباهیشون بودی...فقط بعد سالها ک ببینیشون شایدم با ی لبخند تلخ واحیانا انگشت فاک حالیت کنن :(
تقصیر این دشمنا بود
دشمنیا مصیبته
سقوط ما مصیبته
مرگ صدا مصیبته
مصیبته حقیقته
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد