املای صحیح

خب معمولا تو نوشتن یا تایپ کردن بعضی از کلمات واسمون پیش میاد که صحیحش چی میشه. چنتاشونو اینجا تو این پست میارم و در آینده هم کلمه یا حرفی ببینم بازم اضافه میکنم. 

اگه شما خواننده عزیز هم موردی بود، در قسمت نظرات همین پست بگین تا اضافه کنم.

واگذاری درسته، نه واگزاری

مزخرف درسته، نه مضخرف/مذخرف
توجیه درسته، نه توجیح/طوجیه/طوجیح
اتلاف درسته، نه اطلاف
اطلاق درسته، نه اتلاق
تلقی درسته، نه طلقی
لوث(lows) درسته، نه لوص/لوس
منتظر درسته، نه منتضر/منطضر/منطظر
حاوی درسته، نه هاوی
هیز درسته، نه حیز/حیظ/هیظ/هیذ/حیذ/حیض
معضل درسته، نه معظل/معزل/معذل
استیضاح درسته، نه اصتیظاح/استیظاح/استیزاح(استیزاح = مسخره کردن)
موثق درسته، نه موسق/موصق
تطبیق درسته، نه تتبیق/طتبیق
زل زدن درسته، نه ذل/ظل/ضل زدن
افتضاح|فضاحت درسته، نه افتزاح/افتظاح|فزاحت/فظاحت
نظافت درسته، نه نضافت/نزافت
قباحت درسته، نه قباهت
تلقین درسته، نه طلقین
حلاجی درسته، نه هلاجی
مستفیض درسته، نه مصتفیض/مستفیظ/مصطفیض/مثتفیظ/مثطفیظ/مثتفیض/مثتفیض
اتاق درسته، نه اطاق
طاق درسته، نه تاق
لواط درسته، نه لوات
لات درسته، نه لاط
حرص درسته، نه حرس/هرص/هرس
مضحک درسته، نه مظحک/مزحک
منظور درسته، نه منضور
اصراف: مصرف کردن
اسراف: حیف و میل کردن
حال: انرژی، حال و احوال
هال: سالن بزرگ (hall)

-تفاوت "گذار" و "گزار" :  اگه کلمه مورد نظر به معنای به جا آوردن چیزی باشه از پسوند "گزار" استفاده میکنیم... مثال : نمازگزار....نماز به جا آوردن سپاسگزار.....سپاس به جا آوردن خدمتگزار ولی اگه دقیقا به معنای فیزیکی گذاشتن یا معنای قرار دادن و وضع کردن اشاره داشته باشیم از پسوند "گذار" استفاده میکنیم مثال: تاثیر گذار بنیانگذار واگذار قانونگذار بدعت گذار دقت کنید که این دو پسوند کلا میتونه معنای کلمه رو عوض کنه مثال امانت گذار یعنی آنکه چیزی را به عنوان امانت به کسی بسپرد. امانت گزار یعنی کسی که امانت را ادا می کند. یا کار گذار.... کسی است که کارها را راه می اندازد و دشواری ها را از پیش پا برمیدارد ...به اصطلاح کار را هموار میکند. کارگزار...... کسی است که کاری را اجرا می کند و به انجام میرساند.

-در لغتنامه دهخدا، خاستن به معنای برپا شدن و بلند شدن و خواستن به معنای خواهش کردن، آرزو داشتن، طلبیدن، اراده کردن و قصد داشتن است و یکی از ساده‌ترین راه‌های تمییز این دو کلمه از یکدیگر و صحیح‌نویسی آن، توجه به معنای آن است.

- اتاق درست است یا اطاق؟ تهران یا طهران؟ اتو یا اطو؟ تپش یا طپش؟ شاید بتوان حرف ط را جنجالی‌ترین حرف در املای فارسی دانست. این حرف ویژه زبان عربی است و عباس اقبال آشتیانی در مقاله از طهران تا تهران می‌گوید: کلماتی که با این حرف نوشته می‌شوند عربی هستند و اگر ریشه عربی ندارند؛ در فارسی به غلط با ط نوشته می‌شوند.