اتللو مغربی جنگجوی وندیک که عاشق دزدمونا شده گرفتار دسیسه و فریبکاری های زیردستش یاگو می شود و از روی شکی که به همسر خود برده او را می کشد و بلافاصله به وفاداری و بی گناهی دزدمونا پی می برد، زمانی که کار از کار گذشته ...
هر وقت هوای داستان های عاشقانه و تراژدی می کنم فورا یاد نمایش نامه و عاشقانه های شکسپیری می افتم و سراغ یکی از کتاباش و یا یک فیلم اقتباسی از آثارش. قبلا فیلم های زیادی که از آثارش اقتباس شده رو دیده بودم اما کمتر ازش خونده بودم و کتابی که اندیشه های زرین شکسپیر اسم داره را می خوندم، به همین منظور تصمیم به خوندن نمایش نامه هاش کردم و برای شروع اتللو رو انتخاب کردم.
اتللو مثل خیلی از نمایش نامه های دیگر شکسپیر یک عاشقانه هست که به تراژدی ختم میشه شخصیت پردازی فوق العاده قوی داره و در به تصویر کشیدن خیر و شر ماهرانه عمل شده اما سیر داستانی طوریه که راحت میشه آخرشو حدس زد. شخصیت یاگو برای من جز منفورترین اشخاصی شد که در کتاب خوانی خوانده بودم. فیلم اقتباسی اورسن ولز ( + ) از اوتللو هم تماشایی است.
+
«پس بدان یاگو که اگر عشق دزدمونای نازنین نبود آزادی و وارستگی خود را برای تمام گنجینه های دریا در بند و وابسته نمیکردم.»
«وقتیکه زندگی شکنجه است زیستن سفاهت است. آنجا که معالجه بدست مرگ است درمان جز مردن نیست.»
«آنکه مالش برفت و خم به ابرو نیاورد از زبان خود سودی بازیافت کرد چه اگر عمر را به غم بیهوده بکاهد زیانی بر زیان خود بیافزاید.»