فریدون فروغی

^{متن ترانه های خوانده شده ای با صدای شادروان فریدون فروغی}

هـــــــــــــــــــــوای تازه

 

سقف خونـــــم طلای نـــــاب

زیـــــر پاهام حسیـــــر ســـد

تـــــو دست مــن سیب گلاب

امـــــا دلـــــم پـــــر ستـــــم

مثـــــل درخـــــت بیـــــدکی

تکیـــــه ام رو دادم به کسی

شـــــدم درختی تـــــو کویـر

تنهـــــا و خوش یک اسیـــــر

 

امـــــا یـــــه روزگاری بـــــود

پـــــدر بـــــزرگمون می گفت

بهشت همین دنیــای ماست

عشـــــق و صفا اما کجاست

 

مثـــــل درخـــــت بیـــــدکی

تکیـــــه ام رو دادم به کسی

شـــــدم درختی تـــــو کویـر

تنهـــــا و خوش یک اسیـــــر

 

می خوام دیگه رها بشـــــم

ســاده و بـــــی ریا بشـــــم

 

زمینــم رو شخـــــم بزنـــــم

نه بد بشم نه خوب بشـــــم

 

 

 

زنـــــــــــــــــــــــــــدون دل

 

پشت ایــــــن پنجره ها دل می گیـــــره

غــم و غصــــــــه ی دلو تو می دونـــــی

وقتی از بخت خودم حـــــرف می زنــــم

چشام اشک بارون میشه تو می دونـی

 

عمریـــــــه غــــــــم تو دلـــــم زندونیـــــه

دل مــــــــن زنـدون داره تو می دونـــــی

هر چی بهش می گـــــم تو آزادی دیگه

می گه مـــن دوست دارم تو می دونی

 

می خوام امشب  با خودم شکوه کنـــم

شکوه های دلــــــو تـــــــو می دونـــــی

بگـــــم ای خـــدا چرا بختـــــم سیاست

چــــــرا بخت من سیاست تـو می دونی

پنجـــره بسته میشه شب می رســـــه

چشـــــام آروم نداره تـــــو می دونـــــی

 

اگـــــه امشب بگـــــذره فــردا میشـــــه

مگــــه فردا چی میشه تو می دونـــــی

 

عمریـــــــــه غـــــم تو دلـــــم زندونیـــــه

دل مــــــن زنـدون داره تو می دونـــــی

هر چی بهش می گـــــم تو آزادی دیگه

می گه مـــن دوست دارم تو می دونی

 

 

 

تنــــــــــــــــــــــــــــــــگنا

 

دلــــــم از خیلی روزا با کسی نـــــیست

تو دلــــــم فریاد و فریاد رســی نـــــیست

شدم اون هرزگی هایـــــــــــی که گلاش

پـــرپـــــر دستای خار و خسی نـــــیست

دیگه دل با کســـــی نـــــیست

دیگه فریاد رســـــی نـــــیست

آسمـــــون ابـــــری شـــــده

دیگه خـــــوار رو خســـــی نـــــیست

 

بـــــارون از ابـــــرا سبکتـــــر میپـــــره

هر کسی سـر به سوی خودش داره

مثل لاک پوشت تو خودم قـایم شدم

دیگـــــه هیچ کس دلمـــــو نمی بـــره

دیگه دل با کســـــی نـــــیست

دیگه فریاد رســـــی نـــــیست

آسمـــــون ابـــــری شـــــده

دیگه خـــــوار رو خســـــی نـــــیست

 

ماهـــــی از پاشوره بیـــرون افتاده

شاپـــرک ها پراشون زخمی شده

نکنــــه تـــــو گله ی بـــــره هامون

گـــــذر گـــــرگ بیـــابون افتـــــاده

دیگه دل با کســـــی نـــــیست

دیگه فریاد رســــــی نـــــیست

آسمـــــون ابـــــری شـــــده

دیگه خـــــوار رو خســـــی نـــــیست

 

 

نیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــاز

 

تن تو ظهر تابستون رو به یـــــــادم میـــــــاره

رنگ چشمای تو بارون رو به یــادم میـــــــاره

وقتی نیستی زندگی فرقی با زنــدون نداره

قهر تو تلخی زندون رو به یـــــــادم میـــــــاره

من نیازم تو رو هر روز دیدنه

از لبـت دوست دارم شنیدنه

 

تو بزرگی مثل اون لحظه که بـــــــارون می زنـــــــه

تو همون خونی که هر لحظه تو رگ هــای منـــــــه

تو مثل خـــــــواب گل سرخــــی لطیفی مثل خواب

من همونـــــــم که اگه بی تـــو باشه جون می کنه

من نیازم تو رو هر روز دیدنـــــــه

از لبـت دوست دارم شنیدنـــــــه

 

تـــــــو مثل وسوسه ی شکار یک شاپرکـــــــی

تـــــــو مثل شوق رها کردن یــک بادبادکـــــــی

تــــــــو همیشه مثل یک قصه پر از حـــادثه ای

تـــــــو مثل شادی خواب کردن یک عــروسکی

من نیازم تو رو هر روز دیدنـــــــه

از لبـت دوست دارم شنیدنـــــــه

 

تو قشنگی مثل شکل هایی که ابرا می ســـــــازن

گــــــلای اطلسی از دیــــــدن تو رنگ می بـــــــازن

اگه مـــــردای تـــــو قصــــــه بدونن که اینجایـــــــی

بــرای بــــــردن تو با اسب بــــــال دار می تـــــــازن

من نیازم تو رو هر روز دیدنـــــــه

از لبـت دوست دارم شنیدنـــــــه

 

 

آدمـــــــــــــــــــــــــــــــک

 

چون سایه های بی امـان

 بازیچه ی دست زمـــــــان

 در این دنیا ماندم چنـــــان

افسرده و حیران سرگشته و نادان

چون آدمک زنجیر بر دست و پایت

از پنجه ی تقدیر من کی رهایــــم

 

ای که تو دادی جانـــم

گو به من تا کی بمانم

آدمی چون آدمک مخلوقی سرگردان

 

چون آدمک زنجیر بر دست و پایت

از پنجه ی تقدیر من کی رهایـــــم

 

ای که تو دادی جانـــم

گو به من تا کی بمانم

آدمی چون آدمک مخلوقی سرگردان

چــــون آدمک زنجیر بر دست و پایت

از پنجه ی تقدیر من کی رهایـــــــــم