بهمن علاالدین (مسعود بختیاری)

مُـو کـه از پاکی دلـُم چـی آسـمــونـه
(من که پاکی دلم مثل آسمونه) 
نــَدونـُم سـی چـه چـیــنـُـن وام سَرگـِـرونه 
(نمیدونم برای چی اینچنین باهام سرسنگینه) 
سـی چـیــنـُـن وام سَرگـِـرونه

سـر بــه صـحــرا بــِـنــُـم از بـی هـمــزبـونــی 
(سر به صحرا میذارم از بی همزبونی) 
سـخــتـه تـِـهــنـا مـَـنـدِن و درد زمـونــه 
(تنها موندن با درد زمونه سخته) 
تـِـهــنـا بـا درد زمـونــه

دل گِـرونـیــم هـمــه جـا بـه هــر دیـاره 
(سنگینی و غم دلم همه جا و به هردیاری همراهمه) 
اَر کـویــر سادِیـَـه اَر لالـه زاره 
(چه تو کویر ساده، چه تو لاله زار) 
اَر چـی اَورا نــَدِرای بـه آسـمــونـُم 
(اگه مثل ابرا به آسمونم نیای) 
دشـت جـونـُم تـشــنـه و بـی چـشــمـه سـاره 
(دشت جونم، تشنه و بدون چشمه می مونه) 
دی پـایـیــزُم بـی بـاهــاره 
(دیگه پاییزم بی بهاره